©Luke Hayes

Serpentine Gallery için 2000 senesinden beri her yıl tekrar tasarlanan Serpentine Pavyonu, 2007’de Olafur Eliasson ve Kjtetil Thorsen işbirliği ile tasarlanmış. Danimarkalı sanatçı ve Snøhetta ekibinin kurucularından olan Norveçli mimarın ortak tasarımı olan 2007 Serpentine Pavyonu, fırıldığa benzeyen tasarımıyla oldukça dikkat çeken bir pavyon olmuş.

©John Offenbach

2007 Serpentine Pavyonu, sürece bir sanatçının dahil olduğu ilk pavyonlardan. Serpentine Gallery’nin bir sanatçıyı pavyon tasarımına sahil etme isteğinin sebebi tüm projeye yepyeni bir bakış açısı getirebilmek ve pavyon tasarımlarında çeşitliliği genişletmek. Format bir önceki yıl Rem Koolhaas ve Cecil Balmond’un Arup ve sanatçı Thomas Demand ile ortak tasarımı olan 2006 Serpentine Pavyonu ile başlamış ve direktörler yaklaşımın mimarlık pratiğinde yenilikler için özgün bir nokta olduğuna inanıyor. Serpentine Gallery yönetmeni İngiliz kuratör Julia Peyton-Jones da bu pavyonun bu bağlamda amaçlarına ulaşan bir tasarım ortaya koyduğunu belirtiyor.

©Luke Hayes

Eliasson ve Thorsen pavyonu, ahşap kaplanmış strüktürü dışarıdan saran spiral bir rampa ile yaratmış. Rampanın kenarları, bir dizi burulmuş beyaz örtü şeritlerle süslenmiş. Pavyona gelen ziyaretçiler rampada yukarı doğru çıkarken şeritlerin arasından pavyonun bulunduğu Kensington Parkı’nı gözlemleyebiliyor. Şeritlerin kıvrılan yapısı pavyon içerisinde ilerledikçe farklı açılardan farklı görünürlük durumları yaratabiliyor.

©Luke Hayes

Olafur ve Kjetil’in tasarımı, bir çeşit fırıldağı andırıyor. Bu bağlamda pavyon o yıla kadar tasarlanan pavyonlar arasında dikkat çeken bir tasarıma sahip. Bunun sebebi pavyonun parka farklı bakışlar yaratacak bir araç kullanan ilk strüktür olması.

2007 Serpentine Pavyonu, içerisinde farklı etkinliklerin gerçekleşebileceği çanak biçiminde bir oditoryumu barındırıyor. Oditoryum, koltuk sıralarıyla pavyonun merkezine, yer seviyesine doğru alçalan bir kütle.

©Deborah Bullen

Pavyonun kurguladığı odistoyuma ek olarak üst noktada, ziyaretçilerin oturup bir şeyler içebilecekleri bir alan yaratılmış. Bu kısımla 2007 Serpentine Pavyonu, arkasında bulunan Serpentine Gallery seviyesine kadar yükseliyor. Böylece pavyon, o yıla kadar tasarlanan pavyonlardan sonra, tek seviyede ilerleyen pavyon strüktürlerine yepyeni bir dikey dinamik katıyor. Geniş, spiral rampa yapının tüm çeversini iki kere dönerek en üst noktadaki ziyaretçileri oditoryum benzeri kütleye indiriyor.

©Luke Hayes

Olafur Eliasson ve Kjtetil Thorsen: “2007 Serpentine Pavyonu’nda ortak çalışmamız, ikimizin de kamusal veya özel mekanları oluşturan elemanlar olarak mekan deneyimine ve geçiciliğe odaklanan yaklaşımımızla tanımlanan bir süreç oldu. İkimiz de sanat ve mimarlık arasında konseptsel farkları yorumlamak amacıyla mekansal deneyler yapan alanlarda çalışıyoruz. “ diyor tasarım süreçleri hakkında. Olafur Eliasson mekansal deneyler yapan bir stüdyo olan SOS ekibinin başı ve Kjtetil Thorsen da kurucusu olduğu Snøhetta’nın yanında Innsbruck Üniversitesi’nde Mimarlıkta Mekansal Deney Çalışmaları adlı enstitüde bir profesör.

©Luke Hayes

Pavyon projelerinde en önemli nokta her bir strüktürün parkla, kamuyla ve asıl yapıyla kendine özgü bir ilişkisinin olması. 2007 Serpentine Pavyonu da Serpentine Gallery direktörleri Julia Peyton-Jones ve Hans Ulrich Obrist için bunun en başarılı örneklerinden birini ortaya koymuş.