© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

Ricardo Bofill Taller de Arquitectura, Alicante’nin kuzeyinde Calpe’de bir sahil bölgesinde bir masterplan projesi olan La Manzanera’ya 1962 yılında başladı. Akdeniz kıyısındaki diğer yazlık konut kompleksi projeleriyle ortak bir programa sahip olan La Manzanera yıllar süren bir proje. Devremülk daireleri, aile yazlık evleri, küçük bir otel, bar, restoranlar ve spor alanlarını bulunduran proje bir yaz döneminde 2,500-3,000 kişilik bir kapasiteye sahip.

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

Ricardo Bofill, La Manzanera’yı anlatırken asıl amaçlarının Eden Bahçesi’ne (Garden of Eden) benzeyen, kendi içinde işleyen, kapalı bir cennetvari mekan yaratmak olduğunu söylüyor. Bu pastoral, huzurlu dünya bakışı ütopik şehircilerin ve mimarların öğretilerinden esinlenilerek üretilmiş. Bu bağlamda La Manzanera, Ebenezer Howard, Le Corbusier gibi isimlerin ürettikleri ütopik şehircilik akımının bir parçası olarak kabul edilebilir.

Calpe’nin doğası, taş teraslar ve doğal amfitiyatro şeklindeki vadi kurgusu bu muhteşem doğal alanın bir tatil ve şehir hayatından kaçış yerine dönmesine karar veren faktörler. La Manzanera kapsamında inşa edilen ilk bina ile daha sonra inşa edilen binalar arasında tasarım açısından genel bir uyum olsa da belirli farklar var. Bofill tarafından tasarlanan yapıların genel mimari dili ise post-kübist olarak tanımlanabilir.

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

Projenin ardından yıllar geçtikçe, La Manzanera’nın önemi gittikçe arttı ve Ricardo Bofill Taller de Arquitectura’nın dünya çapında tanınmasına öncü oldu.  Her bir binanın form, dil, yer ve mekansal olarak ayrı bir önemi var. La Manzanera’da, Archigram’dan esinlenen formlardan Akdeniz mimarisine, modern mimarlık tarihinin geçirdiği değişimler tek bir mekanda gözlemlenebiliyor.

Plexus (1966)

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

1966 yılında inşa edilen Plexus Devremülkleri, La Manzanera’nın ilk yapılarından. Aile villaları, apartman binaları, bar, restoranlar ve spor tesislerini bir arada bulunduran Plexus, arazide nispeten yüksek bir bölgede konumlanıyor.

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

Plexus, doğayı bir mimari projenin en büyük odağı haline getirmeye çalışan bir site. Yerel tarım arazilerinde bulunan taş teraslarda kullanılan yapım yöntemlerinin aynısı kullanılarak inşa edilen kompleks, Kritik Bölgeselcilik (Critical Regionalism) akımının Akdeniz kıyısında uygulanışı.

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

Projenin kat planları da bölgesel teraslama yöntemine adapte edilmiş durumda. Teraslar şeklinde yukarı çıkan yapılar Plexus’un yarattığı görsel etkiyi hafifletiyor. Projede, geleneksel Akdeniz evlerinde kullanılan panjurlu pencereler, kemerler ve beşik çatılar gibi vernaküler motifler kullanılmış.

Xanadu (1971)

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

Xanadu hakkında detaylı bilgi için Xanadu yazısını okuyabilirsiniz.

La Muralla Roja (1973)

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

La Muralla Roja hakkında detaylı bilgi için La Muralla Roja yazısını okuyabilirsiniz.

La Manzanera Villaları (1982)

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

La Manzanera’nın yerleşim planı, manzaraya paralel olarak düşük yoğunluklu tasarımın oluşturulmasını sağlıyor ve denize inen zeytin ağaçlarından oluşan teraslardan oluşan doğal bir amfitiyatro ortaya çıkıyor.

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

Çevre bilinci, villaların tasarımında önemli bir faktör. Eğimli topoğrafyanın avantajını kullanarak tasarlanan şema, her biri panjurlu, perdeli ve eğimli çatı çatıları olan Akdeniz pencereleri gibi yöresel motiflerin kullanımıyla karakterize edilen üç konut tipolojisi oluşturuyor.

El Anfiteatro (1983)

© Ricardo Bofill Taller de Arquitectura

El Anfiteatro hakkında detaylı bilgi için El Anfiteatro yazısını okuyabilirsiniz.